-
1 душа
ruh,can,gönül; kişi* * *ж1) врз ruh; can; iç; gönülчелове́к то́нкой души́ — ince ruhlu bir adam
у него́ душа́ поэ́та — şair ruhludur
у меня́ на душе́ неспоко́йно — içim rahat değil
найти́ себе́ рабо́ту по душе́ — gönlüne göre bir iş bulmak
рабо́тать с душо́й — canla başla çalışmak
2) разг. can kişiу него́ на иждиве́нии пять душ — beş can geçindiriyor
там нет ни души́ — orada bir tek can kalmadı, orada cinler cirit oynuyor
на ду́шу — adam başına
на ду́шу населе́ния — nüfus / kişi başına
••душа́ моя́! — canımın içi!
э́то был поэ́т в душе́ — ruhan bir şairdi
он смея́лся от души́ — içinden gelerek gülüyordu
от всей души́ — candan yürekten
откры́ть кому-л. свою́ ду́шу — ruhunu açmak
отда́ть бо́гу ду́шу — ruhunu teslim etmek
ско́лько душе́ уго́дно — canının istediği kadar
пе́сня брала́ за́ душу — şarkı içine işliyordu insanın
-
2 брат
kardeş; birader* * *м1) kardeş2) ( в обращении) birader, kardeşim••ваш брат писа́тель — siz yazarlar
на бра́та (на каждого) — adam başına
-
3 едок
boğazına düşkün* * *мв до́ме пять едо́ко́в — evde beş boğaz var
по килогра́мму на едо́ка́ — adam başına birer kilo
••плохо́й же из тебя́ едо́к — amma da boğazsızmışsın sen
-
4 человек
м1) insan, adam; insanoğlu; kişi; fert (-di)сове́тский челове́к — Sovyet insanı
молодо́й челове́к — genç adam, delikanlı
любо́й здравомы́слящий челове́к — sağduyu sahibi herkes
ни оди́н разу́мный челове́к — aklı başında hiç kimse
она́ хоро́ший челове́к — iyi bir kadındır
я счита́л его́ надёжным челове́ком — ben onu güvenilir biri sanmıştım
челове́к в ко́смосе! — insanoğlu uzayda!
2) ( при счёте) kişiпять челове́к — beş kişi
пять челове́к и не́сколько живо́тных — beş insan ve birkaç hayvan
нас бы́ло пять челове́к — beş kişiydik
у них пять челове́к дете́й — beş çocukları var
3) ( кто-то) biriтебя́ спра́шивал како́й-то челове́к — seni biri aramıştı
ко мне подошёл како́й-то челове́к в ко́жаной ку́ртке — yanıma meşin ceketli biri yaklaştı
с / на челове́ка — adam / kişi başına
за электри́чество плати́ли с челове́ка — elektrik parası kişi / nüfus başına bölünerek ödeniyordu
у него́ есть там сво́й челове́к — orada bir adamı vardır
••мы сде́лали из него́ челове́ка — onu adam ettik
сража́ться до после́днего челове́ка — son ferdine kadar savaşmak
См. также в других словарях:
adam başına — zf. Her bir bireye, her birine, kişi başına, adam başı Şunun şurasında alacağımız bir lira. Adam başına ne düşer ki? Hiç vermese ne olur yani? Aramızda cirmini paylaşırız gider. B. R. Eyuboğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
adam başı — zf. Adam başına Birlikte çalışırsanız adam başı yüz lira veririz … Çağatay Osmanlı Sözlük
başına bela olmak (veya kesilmek) — sıkıntı vermek, tedirgin etmek, musallat olmak Bütün ev halkının başına bela kesildiği bu adam evlenmesine en çok itiraz eden büyük oğlunu kapı dışarı etmiştir. Y. K. Karaosmanoğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
başına kalmak — (birinin) istemediği hâlde bir işi yapmak veya bir kimseye bakmak zorunluluğu ile karşılaşmak Adam yüzüstü bırakıp gidince böyle bir numara çevirip başına kalmayı deniyor anlaşılan. E. Bener … Çağatay Osmanlı Sözlük
kişi başına — zf. Adam başına … Çağatay Osmanlı Sözlük
düşmək — f. 1. Öz ağırlığının təsiri ilə yerə enmək, yuxarıdan aşağıya enmək, tökülmək. Göydən üç alma düşdü. . . (nağılların sonu). Paraşütlə düşmə. Qayadan dərəyə iri daşlar düşürdü. – Bu zaman bir bomba düşür uzağa; Dalğa vurub onu sərir torpağa. M. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
büyüme hızı — is. İş gücü, doğal kaynaklar, donanım vb. temel değişkenlerin bir arada yoğrulması sonunda bir önceki yıla oranla adam başına düşen gerçek gelir artış hızı … Çağatay Osmanlı Sözlük
cirim — is., rmi, esk., Ar. cirm 1) Hacim Ateş olsa cirmi kadar yer yakar. 2) Miktar, tutar, bölüm Şunun şurasında alacağımız bir lira. Adam başına ne düşer ki? Hiç vermese ne olur yani? Aramızda cirmini paylaşırız gider. B. R. Eyuboğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dünya — is. <ər.> 1. Bir küll olaraq maddənin bütün formalarının məcmusu; kainat. Dünyanın əmələ gəlməsi. 2. Yer kürəsi, yer üzü, aləm. Dünyanın qitələri. Dünyanı dolaşmaq. Dünyada elə bir qüvvə yoxdur ki, bizə qalib gəlsin. – Bütün dünyanı gəzsən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
